сліна, ✂, ж.

Цягучая вадкасць, якая выдзяляецца ў поласці рота чалавека і жывёлы і садзейнічае змочванню і пераварванню ежы.

  • Глытаць сліну (таксама перан. з зайздрасцю, з прагнасцю глядзець на што-н. смачнае, прывабнае, але недаступнае).
  • Пырскаць слінай (таксама перан. гаварыць узрушана, з гневам, абурэннем і пад.).

|| прым. слінны, ✂.

  • Слінныя залозы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)