прыметнік
Які не бачыць, пазбаўлены зроку.
- Сляпое дзіця.
- Падручнікі для сляпых (назоўнік).
пераноснае значэнне: Які паступае, не ўзважаючы і не абдумваючы сваіх учынкаў.
- Слепа (прыслоўе) паверыць першаму сустрэчнаму.
- Сляпое наследаванне чыім-н. дзеянням.
Такі, што цяжка разабраць, прачытаць (пра шрыфт, тэкст і пад.).
- С. адбітак на паперы.
Праз які дрэнна або нічога не бачна.
- Сляпыя шыбы ў вокнах.
- Сляпая хата (з малымі вокнамі).
Які адбываецца без удзелу зроку, без бачных арыенціраў (спецыяльны тэрмін).
- С. метад друкавання (не гледзячы на клавішы).
- С. палёт на самалёце.
- Сляпая кішка — пачатковая частка тоўстай кішкі, якая мае чэрвепадобны адростак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (rv-blr.com)