рыса, ✂, ж.

  1. Вузкая паласа, лінія.

    • Правесці рысу.
    • Падвесці рысу пад чым-н. (таксама перан. падвесці вынік, скончыць з якой-н. справай).

  2. Лінія (існуючая ці ўяўная), якая раздзяляе што-н., рубеж.

    • Р. пад’ёму вады.

  3. Уласцівасць, адметная адзнака, якасць.

    • Рысы характару.
    • Рысы новага чалавека.

  4. мн. Тое, што і рысы твару.

    • Дарагія рысы.

◊

  • Рысы твару — абрысы, аблічча твару.

  • Прыгожыя рысы твару.

◊

  • У агульных рысах — без падрабязнасцей.

|| памянш. рыска, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)