ружа, ​, ж.

  1. Расліна з прыгожымі шырокапялёсткавымі пахучымі кветкамі і са сцяблом, звычайна пакрытым шыпамі.

    • Усеяць чый-н. шлях ружамі (перан. зрабіць чыё-н. жыццё лёгкім, шчаслівым).
  2. Архітэктурнае або ювелірнае ўпрыгожанне, якое схематычна перадае форму кветкі гэтай расліны.

Ружа вятроў (спец.) —

  • 1) графічнае адлюстраванне паўтаральнасці напрамку вятроў у пэўным месцы;
  • 2) вятры, якія дзьмуць адначасова ў розных напрамках.

|| памянш. ружачка, ✂.

|| прым. ружавы, ✂.

  • Р. алей.
  • Сямейства ружавых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)