Verbum

рушыць, ✂; зак. і незак.

1. Пачаць рух; накіравацца куды-н.

   • Трактар рушыў з месца.
   • Атрад рушыў да лесу.
   • Калгас за апошнія гады значна рушыў наперад (перан. атрымаў далейшае развіццё).

2. Тое, што і рухацца (у 1 знач.).

   • Ужо рушыць вясна.

3. Прымусіць (-мушаць) рухацца каго-, што-н.; адправіць каго-, што-н. куды-н.

   • Р. каня з месца.
   • Р. войска ў бой.

4. (звычайна з адмоўем), каго-чаго. Чапаць, закранаць (разм.).

   • Гэтага чалавека не рушце, ён тут ні пры чым.