рушыць дзеяслоў | закончанае і незакончанае трыванне

  1. Пачаць рух; накіравацца куды-н.

    • Трактар рушыў з месца.
    • Атрад рушыў да лесу.
    • Калгас за апошнія гады значна рушыў наперад (пераноснае значэнне: атрымаў далейшае развіццё).
  2. Тое, што і рухацца (у 1 знач.).

    • Ужо рушыць вясна.
  3. Прымусіць (-мушаць) рухацца каго-, што-н.; адправіць каго-, што-н. куды-н.

    • Р. каня з месца.
    • Р. войска ў бой.
  4. (звычайна з адмоўем), каго-чаго. Чапаць, закранаць (размоўнае).

    • Гэтага чалавека не рушце, ён тут ні пры чым.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)