рушыць дзеяслоў | закончанае і незакончанае трыванне
-
Пачаць рух; накіравацца куды-н.
- Трактар рушыў з месца.
- Атрад рушыў да лесу.
- Калгас за апошнія гады значна рушыў наперад (пераноснае значэнне: атрымаў далейшае развіццё).
-
Тое, што і рухацца (у 1 знач.).
- Ужо рушыць вясна.
-
Прымусіць (-мушаць) рухацца каго-, што-н.; адправіць каго-, што-н. куды-н.
- Р. каня з месца.
- Р. войска ў бой.
-
(звычайна з адмоўем), каго-чаго. Чапаць, закранаць (размоўнае).
- Гэтага чалавека не рушце, ён тут ні пры чым.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)