рупець, ​✂; незак.

  1. безас., каму, з інфінітывам і без дапаўнення. Пра неадольнае жаданне рабіць што-н.; хацецца; карцець.

    • Мне рупіла хутчэй пра ўсё даведацца.

  2. Турбаваць, не даваць спакою.

    • Яго ўвесь час рупіць сям’я і гаспадарка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)