рудымент, ✂, м.

  1. Недаразвіты, астаткавы орган арганізма, які страціў сваё першапачатковае значэнне ў працэсе эвалюцыйнага развіцця.

  2. перан. Астатак, рэшткі якой-н. з’явы (кніжн.).

|| прым. рудыментарны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)