Verbum

перамога, ✂, ж.

1. Поспех у бітве, вайне, поўнае паражэнне праціўніка.

   • Дабіцца перамогі над ворагам.

2. Поспех у барацьбе за што-н., ажыццяўленне, дасягненне чаго-н. у выніку барацьбы, пераадолення чаго-н.

   • П. у спаборніцтве.

◊

• Пірава перамога (кніжн.) — перамога, здабытая вялікімі ахвярамі і таму роўная паражэнню (па імені эпірскага цара Піра).