перамога назоўнік | жаночы род
-
Поспех у бітве, вайне, поўнае паражэнне праціўніка.
- Дабіцца перамогі над ворагам.
-
Поспех у барацьбе за што-н., ажыццяўленне, дасягненне чаго-н. у выніку барацьбы, пераадолення чаго-н.
- П. у спаборніцтве.
Пірава перамога (кніжнае) — перамога, здабытая вялікімі ахвярамі і таму роўная паражэнню (па імені эпірскага цара Піра).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)