пагода, , ж.

Стан атмасферы ў дадзеным месцы, у дадзены час; добрае надвор’е.

  • Марозная п.
  • Хто дажджом косіць, той пагодай сушыць (з нар.).
  • Рабіць пагоду (перан. мець рашаючае значэнне ў якой-н. справе).
  • Чакаць з мора пагоды (перан. знаходзіцца ў чаканні чаго-н. няпэўнага).

|| памянш. пагодка, .

|| прым. пагодны, .

  • Пагодныя ўмовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)