пагода,
Стан атмасферы ў дадзеным месцы, у дадзены час; добрае надвор’е.
- Марозная п.
- Хто дажджом косіць, той пагодай сушыць (
з нар. ). - Рабіць пагоду (
перан. мець рашаючае значэнне ў якой-н. справе). - Чакаць з мора пагоды (
перан. знаходзіцца ў чаканні чаго-н. няпэўнага).
||
||
- Пагодныя ўмовы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)