падзвіжнік, ✂, м. (высок.).

Чалавек, які гераічна прыняў на сябе цяжкую працу або нягоды, пакуты дзеля дасягнення высокай мэты.

  • П. навукі.

|| прым. падзвіжніцкі, ✂.

  • Падзвіжніцкая праца (самаадданая).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)