падзвіжнік назоўнік | мужчынскі род | высокае
Чалавек, які гераічна прыняў на сябе цяжкую працу або нягоды, пакуты дзеля дасягнення высокай мэты.
- П. навукі.
|| прыметнік: падзвіжніцкі.
- Падзвіжніцкая праца (самаадданая).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)