пад’ём, ✂, м.

  1. гл. падняцца, -ць.

  2. Участак дарогі, які ідзе ўверх.

    • Круты п.

  3. Выпуклая частка нагі ад пальцаў да шчыкалаткі, над ступнёй.

    • Боты ціснуць у пад’ёме.

◊

  • Лёгкі (або цяжкі) на пад’ём (разм.) — лёгка (або з цяжкасцю) адважваецца ісці, ехаць, рухацца, рабіць што-н.

|| прым. пад’ёмны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)