нумаратар, ​✂, м.

  1. Апарат для нумаравання (аблігацый, білетаў, квітанцый і пад.).

  2. Прыстасаванне пры электрычным званку, якое паказвае нумары месц, адкуль перадаецца званок (напр. у гасцініцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)