неутаймаваны прыметнік
Такі, якога цяжка, немагчыма ўтаймаваць, стрымаць, сцішыць; вельмі моцны.
- Н. агонь.
- Неўтаймаваная лютасць.
|| назоўнік: неўтаймаванасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
неутаймаваны прыметнік
Такі, якога цяжка, немагчыма ўтаймаваць, стрымаць, сцішыць; вельмі моцны.
|| назоўнік: неўтаймаванасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)