непрытомнасць назоўнік | жаночы род

  1. Страта прытомнасці, выкліканая хваравітым станам або душэўным узрушэннем.

    • Быць у непрытомнасці.
  2. Крайняя ступень душэўнага ўзрушэння, пры якой траціцца здольнасць валодаць сабой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)