натрапіцца, ✂; зак. (разм.).

  1. Выпадкова сустрэцца, трапіцца.

    • Натрапіўся добры чалавек.

  2. Выдацца, выпасці; надарыцца.

    • Натрапіўся зручны выпадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)