магіла назоўнік | жаночы род
-
Яма для пахавання памерлых, а таксама насып на месцы пахавання.
- Засыпаць магілу.
- Адной нагой у магіле (стаяць) (быць блізкім да смерці).
- Глядзець у магілу (хутка памрэ).
- Загнаць (увагнаць, завесці) у магілу (давесці да смерці).
- Знайсці магілу (пераноснае значэнне: загінуць, памерці).
-
пераноснае значэнне, у знач. выказніка: Будзе захавана ў тайне.
- Ведаць аднаму і — м.
-
у знач. выказніка: Аб чым-н. вельмі небяспечным; смерць (размоўнае).
- За здраду — м.
|| памяншальная форма: магілка.
|| прыметнік: магільны.
- М. камень.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)