Verbum

магіла

назоўнік | жаночы род

1. Яма для пахавання памерлых, а таксама насып на месцы пахавання.

   • Засыпаць магілу.
   • Адной нагой у магіле (стаяць) (быць блізкім да смерці).
   • Глядзець у магілу (хутка памрэ).
   • Загнаць (увагнаць, завесці) у магілу (давесці да смерці).
   • Знайсці магілу (пераноснае значэнне: загінуць, памерці).

2. пераноснае значэнне, у знач. выказніка: Будзе захавана ў тайне.

   • Ведаць аднаму і — м.

3. у знач. выказніка: Аб чым-н. вельмі небяспечным; смерць (размоўнае).

   • За здраду — м.

|| памяншальная форма: магілка.

|| прыметнік: магільны.

• М. камень.