лужына назоўнік | жаночы род
-
Невялікая ўпадзіна, напоўненая вадой.
- Лужыны на дарогах.
-
Разлітая на паверхні чаго-н. вадкасць.
- Л. на падлозе.
- Сесці ў лужыну (размоўнае) — пацярпець няўдачу; апынуцца ў няёмкім становішчы.
|| памяншальная форма: лужынка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)