лупіць3,
-
Моцна біць, лупцаваць каго
-н. - Л. каня пугай.
-
З сілай удараць у што
-н. , па чым-н. - Л. нагой у дзверы.
Лупіць як Сідараву казу (
разм. ) — бязлітасна біць каго-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)