лупіць3 дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне
-
Моцна біць, лупцаваць каго-н.
- Л. каня пугай.
-
З сілай удараць у што-н., па чым-н.
- Л. нагой у дзверы.
- Лупіць як Сідараву казу (размоўнае) — бязлітасна біць каго-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)