локаць назоўнік | мужчынскі род

  1. Месца згібу рукі, дзе злучаецца плечавая косць з касцямі перадплечча.

    • Узяць за л.
    • Блізка л., ды не ўкусіш (прыказка).
    • Кусаць (сабе) локці (пераноснае значэнне: шкадаваць аб чым-н. упушчаным, непапраўным).
  2. Старадаўняя мера даўжыні, роўная прыблізна О,5 м.

Пачуццё локця — пачуццё сяброўства і ўзаемнай падтрымкі.

|| прыметнік: локцевы і лакцявы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)