лоб назоўнік | мужчынскі род

Верхняя частка твару чалавека або морды жывёлы.

  • Адкрыты л.
  • Пусціць (сабе) кулю ў л. (застраліцца).
  • На лбе напісана (адразу відаць, хто ён такі; размоўнае).

Фразеалагізмы:

  • Лоб у лоб (размоўнае) — насустрач адзін аднаму (ісці, сыходзіцца і пад.).
  • У лоб —
    1. з фронту, франтальным ударам.
      • Атакаваць праціўніка ў л.
    2. залішне прамалінейна (размоўнае).
      • Спытаць у л.

|| памяншальная форма: лабок.

|| прыметнік: лобны.

  • Лобная косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)