любата назоўнік | жаночы род
-
Тое, што люба, што выклікае захапленне прывабнасцю, прыгажосцю.
-
у знач. выказніка: Пра захапленне, зачараванне кім-, чым-н., задавальненне ад каго-, чаго-н.
- Дзяўчына, проста л.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)