Verbum

ляцець, ✂; незак.

1. Перамяшчацца, рухацца ў паветры.

   • Бусел ляціць над лугам.
   • Ляцяць самалёты.
   • Песня ляцела над плошчай (перан.).

2. Тое, што і імчацца.

   • Ляціць тройка ўдалая.

3. Падаць уніз (разм.).

   • Л. пад адхон.

4. перан. Пра час: хутка праходзіць.

   • Час ляціць.

5. Хутка ламацца, ірвацца, расходавацца (разм.).

   • Ляціць адзежа на ім.

6. перан. Імкнуцца куды-н., да каго-н. (думкамі, душой і пад.).

   • Л. думкамі ў сваё мінулае.

|| зак. паляцець, ✂.

|| наз. лёт, ✂.

На ляту —

1. у час лёту, руху ў паветры;
2. перан. мімаходам, на скорую руку, наспех (разм.).