клёк, ✂, м. (разм.).

  1. Розум, развага.

    • У гэтага чалавека к. ёсць.

  2. Жыццёвая сіла; сокі.

    • Нельга ж цягнуць з чалавека апошні к.

◊

  • Не мець клёку ў галаве (разм. пагард.) — пра чалавека, у якога няма розуму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)