клетка

назоўнік | жаночы род

  1. Памяшканне з металічных або драўляных прутоў для птушак і жывёлін.

    • К. для папугаяў.

  2. Спосаб складання некаторых матэрыялаў (дроў, дошак, цэглы і пад.) у выглядзе чатырохвугольніка.

    • Скласці дошкі ў клетку.

  3. Квадрат, усякі чатырохвугольнік, начэрчаны на паверхні чаго-н.

    • Клеткі шахматнай дошкі.
    • Сшыткі ў клетку.

Ірудная клетка — частка тулава, якая складаецца з рэбраў, грудзіны, пазванкоў і змяшчае ў сабе сэрца, лёгкія, стрававод.

|| памяншальная форма: клетачка.

|| прыметнік: клетачны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)