клямар назоўнік | мужчынскі род
-
Сагнутая пад вуглом жалезная скаба для змацавання драўляных частак пабудовы.
- Узяць у клямары сцяну.
-
Спражка на рэмені, папрузе (абласное).
|| прыметнік: клямарны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)