Verbum

кладка, ✂, ж.

1. гл. класці.

2. Частка якой-н. пабудовы — тое, што зложана з цэглы, каменю (спец.).

   • Старажытная к.

3. Дошка, жэрдкі або некалькі пален, прыстасаваныя для пераходу цераз рэчку, канаву, гразкае месца і пад., а таксама невялікі драўляны памост на беразе рэчкі для паласкання бялізны, чэрпання вады.

◊

• Кладка яец — адкладванне яец насякомымі, птушкамі.