кірыліца, , ж.

Адна з дзвюх стараславянскіх азбук, якая лягла ў аснову рускага, беларускага, украінскага і іншых алфавітаў.

  • К. і глаголіца.

|| прым. кірыліцкі, , кірылічны, і кірылаўскі, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)