Verbum

кіпець​², ✂; незак.

1. Булькаць, клекатаць, выпараючыся ад моцнага нагрэву (пра вадкасці).

   • Малако кіпіць.
   • Чайнік кіпіць (кіпіць у ім вада).

2. перан., ад чаго і без дапаўнення. Віраваць, клекатаць (пра вадкасці ў халодным стане).

   • Возера кіпела ад рыбы.
   • Піва кіпіць (іскрыцца, пеніцца).

3. перан. Развівацца, праяўляцца з сілай, бурна.

   • Работа кіпіць.
   • Нянавісць кіпела ў сэрцы.

4. перан., чым і без дапаўнення. Быць узрушаным, бурна, з сілай праяўляць якія-н. пачуцці.

   • Так і кіпіць чалавек злосцю.
   • Кіпела ў той час у душы (безас.).

|| зак. закіпець, ✂ і скіпець, ✂.

|| наз. кіпенне, ✂.