кідацца дзеяслоў | незакончанае трыванне
-
гл. кінуцца.
-
чым. Кідаць у каго-, што-н. або адзін у аднаго.
- К. снежкамі.
-
пераноснае значэнне, кімчым. Нядбайна адносіцца да каго-, чаго-н., не шанаваць каго-, што-н. (размоўнае).
- К. добрымі працаўнікамі.
- Нельга к. грашамі.
-
Жыць у пастаянных клопатах, у горы, бедна, гадавацца без належнага догляду (размоўнае).
- Цэлае лета кідаецца селянін: то ў полі, то на гаспадарцы.
- Так і кідаецца бедная сірата без бацькоў.
Асою ў вочы кідацца (размоўнае неадабральнае) — быць вельмі назойлівым.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)