Verbum

казёл, ✂, м.

1. Дзікая млекакормячая жывёліна сямейства пустарогіх, якая водзіцца звычайна ў гарах.

   • Сібірскі к.

2. Самец дамашняй казы.

   • Як з казла малака (няма ніякай карысці).
   • Пусціць казла ў агарод (дапусціць каго-н. туды, дзе ён хоча мець выгаду; разм. іран.).

3. Від бабкі, якая складаецца з некалькіх снапоў ячменю або аўса, пастаўленых так, што каласы схаваны ўнутр (разм.).

4. Гімнастычны снарад у выглядзе кароткага, абабітага скурай бруса на чатырох высокіх ножках.

   • Скакаць цераз казла.

5. Назва гульні ў карты, даміно (разм.).

   • Забіваць казла.

6. Легкавы аўтамабіль павышанай праходнасці (разм.).

   • Туды толькі на казле праедзеш.

|| памянш. козлік, ✂.

|| прым. казліны, ✂.

• Казліная барада (вузкая і доўгая).