Verbum

карцець, ✂; незак. (разм.).

1. безас. з інфінітывам, са злуч. уступальны. «каб» і без дапаўнення.

   • Пра неадольнае жаданне зрабіць што-н., хацецца.
   • Мне карціць сказаць.
   • Сыну карцела, каб хто быў побач.

2. Не даваць спакою, непакоіць, хваляваць.

   • Не вучоба карціць, а паездка ў горад.

|| наз. карценне, ✂.