каранцін, ✂, м.

  1. Часовая ізаляцыя заразных хворых і асоб, якія былі ў кантакце з такімі хворымі.

  2. Санітарны пункт для агляду людзей і грузаў, якія прыбылі з мясцовасці, заражанай эпідэміяй.

|| прым. каранцінны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)