карак, ✂, м. (разм.).

Задняя частка шыі ў жывёлы і чалавека.

  • Браць (узяць) за к. (таксама перан. прыцягнуць да адказнасці).
  • Гнаць у к. (перан. выганяць груба, бессаромна).
  • Сядзець на карку (перан. быць на ўтрыманні ў каго-н., жыць на чые-н. сродкі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)