Verbum

камень назоўнік | мужчынскі род

1. Цвёрдая горная парода (за выключэннем металу) у выглядзе суцальнай масы або асобных кавалкаў.

   • Вуліца выбрукавана каменем.
   • Будаўнічы к.

2. Асобны кавалак такой пароды.

   • Збіраць камяні ля дарогі.
   • Каштоўны к.
   • Насіць к. за пазухай (пераноснае значэнне: мець злосць на каго-н., быць гатовым адпомсціць каму-н.).
   • Кідаць каменем у каго-н. (пераноснае значэнне: асуджаць, ганьбаваць каго-н.).
   • Найшла (наскочыла) каса на к. (пераноснае значэнне: сутыкнуліся розныя непрымірымыя погляды, інтарэсы, характары).
   • Каменя на камені не пакінуць (пераноснае значэнне: разбурыць усё).
   • Як к. у ваду (пераноснае значэнне: бясследна прапасці, знікнуць).
   • К. на сэрцы (пераноснае значэнне: душэўны цяжар, гора).

3. множны лік: Цвёрдыя саляныя і іншыя ўтварэнні ў некаторых унутраных органах.

   • Камяні ў печані.

|| памяншальная форма: каменьчык.

• Кідаць каменьчыкі ў чый-н. агарод (пераноснае значэнне: намякаць на што-н.).

|| прыметнік: каменны.

• К. падмурак.
• К. мяшок (пераноснае значэнне: турма).
• К. век (перыяд першабытнай культуры, які характарызуецца апрацоўкай каменю, вырабам прылад з каменю).