каламуць, ✂, ж.

  1. Дробныя часцінкі ў вадкасці, якія не раствараюцца і робяць яе непразрыстай і мутнай.

  2. перан. Адсутнасць яснасці ў думках, разуменні.

    • К. у галаве.
    • К. на душы.

  3. перан., чаго або якая.

    • Імгла, непраглядная заслона.
    • Белая к. завірухі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)