гарт, ✂, м.

  1. Цвёрдасць металу, якая надаецца гартаваннем.

  2. перан. Фізічная або маральная вынослівасць, стойкасць.

    • Чалавек старога гарту.

  3. Сплаў свінцу, волава і сурмы для адліўкі друкарскіх шрыфтоў (спец.).

|| прым. гартавы, ✂ і гартоўны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)