гармонік назоўнік | мужчынскі род

  1. Духавы музычны інструмент, які складаецца з дзвюх дошчачак з клавіятурай, злучаных паміж сабой расцяжнымі мяхамі.

  2. у знач. прыслоўе: гармонікам, у гармонік.

    • Густымі паралельнымі складкамі (пра паперу, скуру і пад.).
    • Злажыць ліст паперы гармонікам.

Губны гармонік — музычны інструмент у форме прадаўгаватай скрыначкі з металічнымі язычкамі і адтулінамі для ўдзімання паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)