гаркаць, ; незак.

  1. Пра сабаку: злосна гаўкаць, брахаць.

  2. перан., што і без дапаўнення.

    • Груба крычаць на каго-н. (разм.).

|| аднакр. гаркнуць, .

|| наз. гарканне, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)