галоўнакамандуючы, ​✂, м.

Галоўны начальнік армій якога-н. фронту.

  • Вярхоўны г. (начальнік узброеных сіл дзяржавы ў час вайны).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)