дзвынкаць, ; незак.

Утвараць звінючыя гукі (пра шкло, метал, насякомых і пад.).

  • Недзе дзвынкала шкло.
  • Над вухам дзвынкалі камары.

|| аднакр. дзвынкнуць, .

|| наз. дзвынканне, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)