дзежка, , ж.

Драўляная, крыху звужаная к верху пасудзіна з прамых клёпак для заквашвання цеста і інш.

  • Хапіў з дзежкі, аж не бачыць сцежкі (з нар.).

|| памянш. дзежачка, .

|| прым. дзежачны, і дзежкавы, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)