дзежка назоўнік | жаночы род
Драўляная, крыху звужаная к верху пасудзіна з прамых клёпак для заквашвання цеста і інш.
- Хапіў з дзежкі, аж не бачыць сцежкі (з народнай творчасці).
|| памяншальная форма: дзежачка.
|| прыметнік: дзежачны і дзежкавы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)