дзеканне, ✂, н.

  1. гл. дзекаць.

  2. Уласцівае беларускай мове чаргаванне цвёрдага зубнога д пры змякчэнні з мяккай афрыкатай дз: горад — у горадзе, іду — ідзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)