дворнік назоўнік | мужчынскі род
-
Работнік, які падтрымлівае чысціню і парадак на двары і на вуліцы каля дома.
-
Устройства для механічнага выцірання назіральнага шкла ў машыне ад снегу, вільгаці, пылу і інш.
|| жаночы род: дворнічыха.
|| прыметнік: дворніцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)