дваіцца, ✂; незак.

Здавацца падвоеным (пра зрокавае ўяўленне).

  • У вачах дваіліся ўсе прадметы.
  • Хто баіцца, таму ўваччу дваіцца (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)