дваіцца дзеяслоў | незакончанае трыванне

Здавацца падвоеным (пра зрокавае ўяўленне).

  • У вачах дваіліся ўсе предметы.
  • Хто баіцца, таму ўваччу дваіцца (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)