даугавечны прыметнік

  1. Здольны жыць доўгі час.

    • Гэта была сям’я даўгавечных.
    • Дуб — даўгавечнае дрэва.

  2. Разлічаны на доўгі час існавання, моцны.

    • Надзейны і д. самазвал.

|| назоўнік: даўгавечнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)