даўбешка назоўнік | жаночы род

  1. Круглае палена з патончаным канцомдзяржаннем для расколвання, убівання чаго-н. у што-н.; невялікая доўбня.

    • Увагнаў калок даўбешкай.
    • Даўбешкамі забівалі палі.
  2. пераноснае значэнне: Пра тупога, няздольнага чалавека (размоўнае лаянкавае).

    • Д. часам пост займае немалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)