даследнік, , м.

Той, хто праводзіць дослед.

  • Гэта быў заўзяты і мудры д.

|| ж. даследніца, .

|| прым. даследніцкі, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)