даручэнне назоўнік | ніякі род
-
Справа, даручаная каму-н. для выканання.
- Грамадскае д.
-
Дакумент, які дае права каму-н. дзейнічаць ад імя асобы, што выдала яго; даверанасць.
- Атрымаць зарплату па даручэнню.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)