даручэнне

назоўнік | ніякі род

  1. Справа, даручаная каму-н. для выканання.

    • Грамадскае д.

  2. Дакумент, які дае права каму-н. дзейнічаць ад імя асобы, што выдала яго; даверанасць.

    • Атрымаць зарплату па даручэнню.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (rv-blr.com)