дарожка назоўнік | жаночы род

  1. гл. дарога.

  2. Прызначаная для хадзьбы вузкая дарога ў садах, парках і пад.

    • Пасыпаць дарожкі пяском.

  3. Тое, што і сцежка.

    • Лясная д.

  4. У спартыўных збудаваннях, на аэрадромах: спецыяльна ўстроеная дыстанцыя (для бегу, плавання, узлёту).

    • Бегавая д.
    • Водная д.
    • Узлётная д.

  5. Вузкі доўгі дыван, а таксама вузкі доўгі абрус.

    • Паслаць дывановую дорожку.
    • Карункавая д.

  6. Рыбалоўная прылада ў выглядзе доўгага шнура з кручком на канцы.

    • Злавіў шчупака на дарожку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)