дамінаваць, ✂; незак. (кніжн.).

  1. Мець перавагу, быць галоўным, асноўным.

    • У агульнай мелодыі дамінавалі гукі кларнета.

  2. над чым. Узвышацца над акаляючай мясцовасцю.

    • Тара дамінавала над горадам.

|| наз. дамінаванне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)